Γιατρέ, θεράπευσε τον εαυτό σου ...

   Χαίρετε και πάλι φίλοι μου! Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα θέμα για το οποίο είχα κάποιον ενδοιασμό να γράψω. Και τούτο διότι περιλαμβάνει και κάποιο τρίτο πρόσωπο. Όμως, σκέφτηκα, δεν θα αναφερθώ προσωπικά και ονομαστικά παρά μόνο ως περίπτωση. Έτσι, και χωρίς να γίνομαι συγκεκριμένος θα σας πω για μια δεσποινίδα που θέλησαν να μου συστήσουν.

   Πριν από μερικές ημέρες μου έγινε ένα τηλέφωνο από κάποια οικογενειακή γνωστή με σκοπό να μου ζητήσει να μου γνωρίσει κάποια  κοπέλα η οποία είχε ανάγκη από νέες φιλίες. Αυτό βέβαια είναι εντάξει μαζί μου καθ’ότι και παρ’ότι έχω τον κύκλο μου θεωρώ πως είμαι ανοιχτός σε νέες φιλίες.

   Όμως, η κυρία η οποία τηλεφώνησε μου γνώρισε πως η ας την πούμε Μαρία είναι χωρίς κανένα φίλο, παρ’ότι έχει εργασία, και είναι πολύ κλειστός άνθρωπος, μιλάει λίγο και δεν ανοίγεται εύκολα. Ακόμα, ότι δεν έχει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Έτσι, η πρώτη μου αντίδραση ήταν απορία που σκέφτηκε εμένα για μια τέτοια περίπτωση και η δεύτερη σκέψη ότι ΄΄ κοίτα τι μου έτυχε΄΄ και ΄΄ όλα τα’χαμε, αυτό το βάρος μας έλειπε΄΄. Όμως, πέρα από αυτή την γογγύζουσα διάθεση σκέφτηκα και κάτι περισσότερο συνειδητό, αμέσως έλαμψε στο μυαλό μου η φράση ΄΄ίατρέ, θεράπευσον σεαυτόν΄΄. Εδώ, δηλαδή, μέχρι πρότινος μπορεί να πει κανείς οτί βρισκόμουν στην θέση της, πώς τώρα να αναλάβω τέτοια ευθύνη;

    Η κυρία αυτή μου απάντησε πάντως πως με θεωρεί ικανό ομιλητή και ΄΄καλό ΄΄ παιδί, πράγμα που μου προξένησε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση πώς μπορεί να το ξέρει αυτό, αφού η επαφή μας είναι σπάνια και τυπική. Πέρα από αυτό έκατσα και σκέφτηκα ή μάλλον μου δημιουργήθηκε ο συλλογισμός που μοιάζει να λέει πως έχουμε χρέος να δουλεύουμε τα χωράφια που γνωρίζουμε. Με άλλα λόγια, ποιος είναι περισσότερο κατάλληλος να  μιλήσει και να σχετιστεί με έναν εξαρτημένο, για παράδειγμα, παρά ένας που έχει περάσει από εξαρτήσεις, με την προϋπόθεση βέβαια ότι έχει αγκυροβολήσει σε ασφαλές λιμάνι έχοντας περάσει πρώτα απέναντι. 

   Το λοιπόν, η αρχική μου απάντηση στην κυρία αυτή για μια ενδεχόμενη συνάντηση με την Μαρία ήταν ότι μάλλον κάποιο λάθος κάνει που σκέφτηκε εμένα και πως θα την απογοητεύσω αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου το κατάλληλο πρόσωπο για αυτήν την αποστολή. Όμως, μετά από την διεργασία την οποία ανέφερα κατέληξα να ανατρέψω αυτή μου την άποψη και να αφήσω την πόρτα ανοιχτή για μια συνάντηση. Αργότερα, το συζήτησα και με την ψυχοθεραπεύτριά μου κι εκεί κατάλαβα οτί κι αυτή η περίπτωση όπως κι όλα τα πράγματα χρειάζονται διάκριση. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να οριοθετήσω τη στάση μου και να μην αναλάβω ένα ρόλο θεραπευτή, που ούτως ή άλλως δεν μου αναλογεί και βέβαια δεν τον κατέχω κιόλας. Άλλωστε, μπορούμε πολύ απλά να μιλήσουμε ΄΄ για τον καιρό, την κατασκήνωση που πήγα και γενικότερα περί ανέμων και υδάτων΄΄, όπως μου ανέφερε.

   Έτσι, λοιπόν, οπλίστηκα και ετοιμάστηκα για μια συνάντηση με την κοπέλα που ονόμασα Μαρία. Τώρα για τη συνάντηση και το τι διαμείφθηκε σε αυτή νομίζω πως θα χρειαστεί ένα επιπλέον κείμενο. Ευχαριστώ που διαβάζετε αυτό το μπλόγκ. Περιμένω τα σχόλιά σας και εύχομαι εις το επανιδείν. Να είστε όλοι καλά!